Τα Ζαγοροχώρια είναι μια από τις πιο ξακουστές περιοχές του Νομού Ιωαννίνων. Αποτελούνται από 46 χωριά, σκορπισμένα στα βουνά και χωρίζονται σε 3 τμήματα, το Ανατολικό, το Δυτικό, και το Κεντρικό Ζαγόρι.
Το όνομά τους είναι Σλαβικής καταγωγής και σημαίνει «πίσω από τα βουνά». Κάθε χωριό έχει ξεχωριστή φυσική ομορφιά, την δική του ιδιαίτερη αρχιτεκτονική καθώς και την δική του μεγάλη ιστορία.
Είναι χωριά σπάνιας ομορφιάς, παραδοσιακά, γραφικά με εκπληκτικά τοπία και αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες.
Οι μεγάλες και εντυπωσιακές εκκλησίες, τα γραφικά πέτρινα γεφύρια, η γνωστή σε όλους χαράδρα του Βίκου, ο ποταμός Βοϊδομάτης με τα πεντακάθαρα νερά σε συνδυασμό με την μαγεία της φύσης και την πυκνή βλάστηση εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη.
Η ιστορία της περιοχής ξεκινά από την περίοδο της τουρκοκρατίας, συγκεκριμένα από το 1430. Δεκατέσσερα χωριά του Ζαγορίου, προσέφεραν την υποταγή τους στο σουλτάνο Μουράτ με αντάλλαγμα το προνόμιο της αυτοδιοίκησης.
Ακολούθησαν και τα χωριά του Δυτικού Ζαγορίου και τον 17ο αιώνα, το Ανατολικό και το Δυτικό Ζαγόρι ενώθηκαν σε μια αυτόνομη ομοσπονδία 46 χωριών και ονομάστηκαν Βιλαέτι του Ζαγορίου ή απλά Ζαγόρι.
Τα χωριά γνώρισαν μεγάλη ευημερία μέχρι το 1868 και αναπτύχθηκαν πάρα πολύ τόσο οικονομικά όσο και πνευματικά.
Ιδιαίτερα δύσκολες ήταν οι δοκιμασίες που πέρασαν τα Ζαγοροχώρια κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, της κατοχής αλλά και του μετέπειτα εμφύλιου πολέμου.
Η περιοχή έγινε πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων και τα χωριά του Ανατολικού Ζαγορίου κάηκαν ολοσχερώς από τους Γερμανούς. Ως αποτέλεσμα των καταστροφών, πολλοί κάτοικοι εγκατέλειψαν τα χωριά τους και αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Bρίσκεται λίγα μέτρα πριν την είσοδο του χωριού Κήποι Ζαγορίου. Πρόκειται για ένα τρίτοξο πέτρινο γεφύρι, με μήκος περίπου 55 μέτρων και πλάτος καταστρώματος μεγαλύτερο των 3 μέτρων, ενώ στα πλάγια αντί για στηθαίο φέρει αραιές αρκάδες.
Είναι ένα από τα γνωστότερα πέτρινα γεφύρια του Ζαγορίου, ένα θαυμάσιο δείγμα της υψηλής λαϊκής τεχνικής και αισθητικής της τότε εποχής. Κτίστηκε το 1814 και κόστισε 20.000 γρόσια τα οποία χορήγησε ο τότε Ηγούμενος της Μονής του Προφήτη Ηλία Βίτσας, Σεραφείμ.
Το φαράγγι του Βίκου είναι ένα από τα πιο ξακουστά στην Ελλάδα. Βρίσκεται 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων και είναι το βαθύτερο φαράγγι παγκοσμίως, σύμφωνα με το Βιβλίο Guinness. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, στην περιοχή του οποίου βρίσκει καταφύγιο μεγάλη ποικιλία σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας.
Το φαράγγι έχει μήκος περίπου 11 χιλιόμετρα και σε πολλά σημεία του το βάθος ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα. Ο παραπόταμος του Αώου, Βοϊδομάτης, που το διατρέχει, έχει νερό όλες τις εποχές.
Το φαράγγι δημιουργήθηκε μετά από έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις κατά τη διάρκεια των γεωλογικών εποχών. Η χλωρίδα που συναντάται στην περιοχή του φαραγγιού είναι ιδιαίτερα μεγάλης ποικιλίας. Χαρακτηριστικά, μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα τα βότανα του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς, τους λεγόμενους «βικογιατρούς», για θεραπευτικούς σκοπούς.
